Als ik iets lastig vind is, is het keuzes maken. Mijn hoofd is een sneltrein voor je het weet zeg ik overal ja op of doe ik dingen en sta ik niet stil of dingen gevolgen hebben op de rest van de dingen. Dus ik heb daar over nagedacht en heb volgende al een tijdje in mijn leven toegepast en dit is ook wat ik m'n sponsees meegeef.
Even een voorbeeld, vandaag ben ik al vanaf vanmorgen vroeg weg en pas na 23 uur thuis. Stel iemand nodigt mij nu uit en zegt: hey Saph zullen we morgen ontbijten in de stad?
Is dit hoe ik het toepas
*Wil ik het? Willen
Nee ( geen zin in.. ) hoppa nee dus. En daar bij houden
Ja op naar volgende
*Kan ik het? Kunnen
Hulpvragen hierbij:
Heb ik tijd? Heb ik de financiën? Kan ik ergens naar toe ben ik in staat?
Puur technisch gezien kijken of het mogelijk is zonder dat het ten koste gaat van andere dingen of mezelf
*Kan ik het aan? Aankunnen
Hulpvragen hierbij
-Ben ik daarna niet overprikkeld?
- Kom ik niet in mijn HALT
Hungry
Angry
Lonely
Tired
- ben ik hierna niet overbelast? In mijn geval..kan ik meer last hebben van pijn
- Ben ik daarna nog wel gezellig voor mijn omgeving? Als ik teveel heb gedaan heb ik korter lontje en reageer je toch af op je omgeving en kan je minder hebben.
Maar Saph hoe weet je nou of je het aankan? Door terug te kijken naar eerdere situaties
Even terugkomend op de vraag.
Hey Saph ga je morgenochtend mee ontbijten?
Wil ik het?
Ja
Kan ik het?
Technisch gezien kan ik het. Ander trakteert me of haalt me op.
Kan ik het aan?
Nee want ik heb al een heel druk weekend gehad en als ik morgenochtend ga ontbijten met iemand verschiet ik al mijn kruit en heb ik geen energie voor andere dingen/verantwoordelijkheden.
Maar hey Saph. Hoe weet je dat nou allemaal.
Nou heel simpel door eerdere ervaringen waardoor ik wel dacht dat ik het aankon en later bleek dat ik over mijn grens ben gegaan. Door die ervaring kan ik nu zeggen Nee en is mijn antwoord nee
Moet ik verder verantwoording geven aan de ander waarom? Nee gewoon nee.
Nu even quote van een van mn sponsees
Ik ben niemand verantwoording schuldig. Behalve mijzelf!
Mooier dan die quote van een van mn sponsees kan ik niet afsluiten. Zo'n sponsee zo'n sponsor.
Trots op al m'n sponsees.
10 februari 2024
Dit heb ik 6 jaar geleden geschreven en kwam als er herinnering naar boven en is nog steeds van toepassing dus deel hem even
'Soms zijn we in het leven zo gefocussed op de finish, dat we vergeten om te genieten van de weg er naar toe!'
Als allereerste wil ik zeggen, dat als je denkt dat je bij de finish bent aangekomen en klaar bent is dat een illusie want al heel gauw moet je weer in de startblokken voor de volgende finish.
Met finish bedoel ik in dit geval dat ieder van ons een doel heeft met wat je wil bereiken in je leven of in deze fase van je leven. Het kan van alles zijn. Groot of klein. Van carrière maken in je werk, je drukke gezin leiden en voor zorgen dat je niets over het hoofd ziet bij je kids, deadline halen voor een scriptie, bezig zijn met revalideren, of herstellen na ernstig ziek zijn, of juist vechten tegen je ziekte en er weer bovenop komen. Een van mijn beste vrienden heeft helaas borstkanker..en die vecht om weer beter te worden. Vechten om uit een depressie te komen, het verdriet verwerken van een dierbaar persoon. Het halen van een finish betekent wat de situatie of je persoonlijke nood is wat je overwinnen moet heeft jouw volledige aandacht. Jij wilt op dat punt komen dat je iets gehaald heb, ermee kan dealen, of van een verlies van een dierbaar persoon dat het je niet geheel meer opslokt.. maar de litteken zal er altijd zijn maar je bent in staat om weer je leven op te pakken hoe moeilijk het ook is. Ieder heeft zijn/haar eigen wedstrijd.
Als ik naar mezelf kijk illustreert dit plaatje de baan die ik moet lopen om de finish te halen. Zoals je ziet lijkt er geen eind aan te komen. Einde is nog lang niet in zicht. Als ik mij alleen focus op de finish en ik blijf nonstop doorhollen.. raak ik uitgeput. Ga ik het echt niet halen. Word ik al moedeloos bij de vooruitzicht en kan ik wel gelijk stoppen, de weg is nog zolang. Dat werkt heel demotiverend om te denken ' de weg is nog zolang' .
Als ware activeer ik dan mijn negatieve gedachtes... maar wat is er op deze lange weg nog meer behalve de weg naar de finish?
Onderweg is nog zoveel positieve dingen waar je kracht uithaalt. Zoals bij de vriendin die borstkanker heeft, geniet nu meer dan ooit tevoren van de momenten met haar dierbaren. Als ik mij slecht voel.. dan laat ik mij op aan de momenten die leuk was. Zo belangrijk om bij de kleine dingen stil te staan en te genieten. Te genieten als je samen met je lief, vrienden, familie of dierbaren bent. Niets is vanzelfsprekend. Dus ben je druk met werk, gezin, school, vecht je tegen je ziekte of depressie.. of zit je in een rouwproces. Sta stil bij de kleine dingen en geniet.. zodat je niet gehaast bij de finish komt maar voldaan. Het is jouw eigen weg.. niemand die jouw inhaalt, als je alleen focust op de finish halen andere dingen jouw in en kom jij geblesseerd aan. En is dat je dan waard geweest? Dit alles schrijf ik allemaal wel zo leuk op maar ik moet dit ook echt heel hard tegen mezelf zeggen. Want zo makkelijk is dat niet om op de weg naar de finish stil te staan bij de kleine dingen en te genieten want ik wil zo graag met mijn persoonlijke issues gedeald hebben, zo graag bepaalde dingen overwonnen hebben. Daarom sprak de spreuk: 'Soms zijn we in het leven zo gefocussed op de finish, dat we vergeten om te genieten van de weg er naar toe!'
mij zo aan.
Herkenbaar wat ik heb geschreven? Of juist helemaal niet?
Dit tot zover. Liefs Saph
Maak jouw eigen website met JouwWeb